Umutsuz haykırışlarda buluyorum seni,
kimi zaman puslu,
kimi zaman sisli.
grinin gölgesinde gizlenen ve aniden ortaya çıkan soguk kasırga gibi
amaçsız,
yorgun..
...
tam ulaşacakken,
kasırgayı hissediyorum yeniden
engelliyor beni.
ürperiyorum derin korkuların gölgesinde..
her adımımın ardından bir o kadar daha geri sürüklüyor beni o kasırga,
başladıgım yerin de gerisine..
sanki umutsuzluk varlıgını kanıtlamak için yarışta
oyuncusu ise ben.
geride kalan tek şahit.
aslında hiç varolmayan..
kızıyorum kasırgaya,
seni benden aldıgı için..
kimi zamansa hak veriyorum ona,
o griden beni korudugu için..
sensizlik mi gri olan?
yoksa seninle beraber olmak mı?
bilmiyorum.
çelişkiler düşüncelerimin tek kanıtı,
bir o kadar da suçlusu..
korku,karamsarlık,kargaşa..
hepsi birbirine girmiş;
düşüncelerin sahte ışıgında hüzünlü bir tango gösterisi!
...
sürükleniyorum biryerlere,
düşüncelerin sonsuz dehlizinde.
kasırga esmeye devam ediyor
içindeki gride her an daha da eriyen 'ben'i farketmeden..